راﺑﻄﻪ اﻧﺴﺠﺎم و اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮی ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﺘﻤﺎﯾﺰﺳﺎزی در داﻧﺶ آﻣﻮزان دوره متوسطه ﭘﺴﺮ شهر تهران

مقدمه: هویت یابی نوجوان رویدادی خودکار و ارادی نیست اما می تواند از عوامل مختلف درون فردی، بین فردی و اجتماعی بسیاری از جمله جو خانواده و روابط پویای آن و مفهوم خودمتمایزسازی تاثیر پذیرد. پژوهش حاضر با هدف تبیین فرایند خودمتمایزسازی نوجوانان توسط انسجام و انعطاف پذیری در خانواده انجام شده است. روش: در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال نهم تا دوازدهم مقطع متوسطه دبیرستان های شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 تشکیل داده اند. که از میان آن ها 231 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، در این پژوهش از مقیاس های انسجام و انعطاف پذیری خانواده سامانی و خودمتمایزسازی شاکری استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون) و نرم افزار spss16 انجام گردید. نتایج: یافته ها نشان داد، بین انسجام و انعطاف پذیری خانواده وخودمتمایزسازی و رابطه معنی دار وجود دارد. به طوریکه افزایش انسجام و انعطاف پذیری منجر به افزایش خودمتمایزسازی می شود. بنابراین انسجام و انعطاف پذیری می توانند خودمتمایزسازی را در نوجوانان تبیین و پیش بینی کنند. بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند، چنانچه والدین انسجام و انعطاف پذیری را به عنوان ابعاد رابطه خانوادگی خود رعایت کنند قادر خواهند بود فرزندانشان را به سطحی از خودمتمایزسازی مناسب برسانند تا آنان قادر گردند مشکلاتی راکه با آن مواجه می شوند کنترل وکاهش دهند.